Op naar de pacific!
Blijf op de hoogte en volg anne
06 April 2017 | Fiji, Nananu-i-Ra Island
Na een vrij korte vlucht ben ik aangekomen in Fiji. In het vliegtuig kwam een ik stel tegen. De vrouw, nouja ze leek meer mijn leeftijd uit Duitsland en de man die midden 30 leek uit NZ. Wat een stelletje bleek te zijn..
Toen ik aankwam in fiji was het rond het middaguur en bij de douane speelden 3 mannen in klederdracht inclusief bloemenkrans een tropical achtig deuntje op hun gitaar. Erg leuk binnenkomen zo
Ik had niks meer van de vrijwilligersplaats gehoord dus het eerste wat ik zag dat ik niet opgehaald zou worden op het vliegveld. Met geen beltegoed of iets heb ik een symkaartje voor natuurlijk veel te veel geld gehaald en heb ik uitgezocht in welke richting ik op moest. Gelukkig zijn de mensen erg behulpzaam en vertelde ze met precies waar ik naar toe moest en welke bus ik moest hebben.
2 uur later dan ik was aangekomen op het vliegveld zat ik dan eindelijk in de bus naar Lautoka. Hier moest ik dan overstappen in de bus naar RakiRaki. Dat verliep eigenlijk allemaal vrij soepel. En de aansluitingen waren perfect. En natuurlijk was ik de enige blanke in de bus, de schoolkinderen vonden het maar een grappig gezicht en ik bleef maar bula (hallo) zeggen.
In de bus kreeg ik dan toch het resort te pakken en werd mij verteld dat ik vanaf rakiraki een taxi naar allingtonwarf moest nemen. Het zou 15 dollar kosten daar zou een kleine gele boot op mij wachten en met naar het eiland brengen.
Toen ik dit vertelde aan de buschauffeur zei hij, aah de bus is veel goedkoper is 1 dollar en moet je en stukje lopen. Prima. Dus ik de bus gepakt maar tegen de tijd dat ik bij de bushalte aankwam was het donker. Ik begin maar gewoon met lopen dan komt het vast goed.
Toevallig stond daar een taxi te wachten en kon ik voor 3 dollar mee naar the warf. Hier stond al een bootje om mij te wachten maar mij was verteld dat ik nog 15 min moest wachten. Dus ik vertrouwde het niet helemaal totdat ze de naam van de gene die ik gesproken had zeiden.
Onderweg vertelde ze dat Angel en Shawn ( nickname: soresore) het resort nu runde en ze spraken wat tegen elkaar in fijian. Toen ik aankwam zeiden ze dat ik nog een stukje moest lopen want het was laagtij aan onze kant van het eiland. Ik voelde me een beetje schuldig toen Shawn mijn backpack op zijn schouder gooide en er mee naar het resort liep. Niet dat hij heel zwaar of groot is maar toch.
Toen ik aankwam in de Lodge zaten er nog 6 andere vrijwilligers aan tafel. Ze gaven elkaar rare namen en vertelde wie gay was. Een grote gekkigheid en iedereen hoopte natuurlijk dat dit mij zou afschrikken! Hier kan ik me wel in vinden en liet me hier lekker in mee slepen.
Ik liep avonds mee naar onze kamer, een Amerikaanse politieman die vertelde (nadat ik er net een paar uur was) dat hij was beschoten en wat allemaal niet meer en dat het hem niet zoveel deed maar dat hij wel naar een andere afdeling gaat zoeken. Ik vertelde dat het het zeker wel wat met je doet en hij zei ach je leert er mee leven. Oke, het zal wel..
Ook vertelde hij dat het erg lastig was een plekje voor jezelf te vinden op het eiland om wat rust te hebben. Er wonen 50 mensen op dit eiland en je kunt er in 5 uur omheen lopen op het strand. Er zijn in totaal maar 3 resorts open, leek mij toch niet al te moeilijk.
Wat een rare maar zeker gezellige avond, als de groep zo blijft worden dit een paar heel gezellige weken.
Toen ik aankwam in fiji was het rond het middaguur en bij de douane speelden 3 mannen in klederdracht inclusief bloemenkrans een tropical achtig deuntje op hun gitaar. Erg leuk binnenkomen zo
Ik had niks meer van de vrijwilligersplaats gehoord dus het eerste wat ik zag dat ik niet opgehaald zou worden op het vliegveld. Met geen beltegoed of iets heb ik een symkaartje voor natuurlijk veel te veel geld gehaald en heb ik uitgezocht in welke richting ik op moest. Gelukkig zijn de mensen erg behulpzaam en vertelde ze met precies waar ik naar toe moest en welke bus ik moest hebben.
2 uur later dan ik was aangekomen op het vliegveld zat ik dan eindelijk in de bus naar Lautoka. Hier moest ik dan overstappen in de bus naar RakiRaki. Dat verliep eigenlijk allemaal vrij soepel. En de aansluitingen waren perfect. En natuurlijk was ik de enige blanke in de bus, de schoolkinderen vonden het maar een grappig gezicht en ik bleef maar bula (hallo) zeggen.
In de bus kreeg ik dan toch het resort te pakken en werd mij verteld dat ik vanaf rakiraki een taxi naar allingtonwarf moest nemen. Het zou 15 dollar kosten daar zou een kleine gele boot op mij wachten en met naar het eiland brengen.
Toen ik dit vertelde aan de buschauffeur zei hij, aah de bus is veel goedkoper is 1 dollar en moet je en stukje lopen. Prima. Dus ik de bus gepakt maar tegen de tijd dat ik bij de bushalte aankwam was het donker. Ik begin maar gewoon met lopen dan komt het vast goed.
Toevallig stond daar een taxi te wachten en kon ik voor 3 dollar mee naar the warf. Hier stond al een bootje om mij te wachten maar mij was verteld dat ik nog 15 min moest wachten. Dus ik vertrouwde het niet helemaal totdat ze de naam van de gene die ik gesproken had zeiden.
Onderweg vertelde ze dat Angel en Shawn ( nickname: soresore) het resort nu runde en ze spraken wat tegen elkaar in fijian. Toen ik aankwam zeiden ze dat ik nog een stukje moest lopen want het was laagtij aan onze kant van het eiland. Ik voelde me een beetje schuldig toen Shawn mijn backpack op zijn schouder gooide en er mee naar het resort liep. Niet dat hij heel zwaar of groot is maar toch.
Toen ik aankwam in de Lodge zaten er nog 6 andere vrijwilligers aan tafel. Ze gaven elkaar rare namen en vertelde wie gay was. Een grote gekkigheid en iedereen hoopte natuurlijk dat dit mij zou afschrikken! Hier kan ik me wel in vinden en liet me hier lekker in mee slepen.
Ik liep avonds mee naar onze kamer, een Amerikaanse politieman die vertelde (nadat ik er net een paar uur was) dat hij was beschoten en wat allemaal niet meer en dat het hem niet zoveel deed maar dat hij wel naar een andere afdeling gaat zoeken. Ik vertelde dat het het zeker wel wat met je doet en hij zei ach je leert er mee leven. Oke, het zal wel..
Ook vertelde hij dat het erg lastig was een plekje voor jezelf te vinden op het eiland om wat rust te hebben. Er wonen 50 mensen op dit eiland en je kunt er in 5 uur omheen lopen op het strand. Er zijn in totaal maar 3 resorts open, leek mij toch niet al te moeilijk.
Wat een rare maar zeker gezellige avond, als de groep zo blijft worden dit een paar heel gezellige weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
