Jepara

Mijn dag begint goed, overal spierpijn, neus dicht, oren deden pijn. Ik heb nog even een hostel geboekt voor vannacht en ben naar de Carrefour gegaan om wat zakdoekjes en vitaminen! met een gezond ontbijt van yoghurt en watermeloen ben ik teruggelopen en heb ik nog een antigripine gepakt. Zelf in de supermarkt met airco gutste het zweet.

Vandaag de bus gepakt naar Jepara. Eerst nog even langs een nederlands spoorwegen gebouw gelopen en ben erachter gekomen dat in Semarang het eerste Nederlandse station ligt!

Hierna kwam ik terug in het hostel en kon ik een Uber delen met 2 andere die uit Indonesie kwamen. Ze spraken geen woord Engels maar dat maakt allemaal niet uit hier!

Eenmaal bij de bus aangekomen, zag ik dat het een klein lokaal busje was. Ik ben gaan zitten en had met mijn korte benen geen beenruimte. Ik prikte zelf mijn knieen in de stoel voor mij. Toen moest ik ook nog voor 2 betalen omdat ik mijn backpack nergens anders kwijt kon.. na een paar haltes, (nouja of je het echt haltes kan noemen weet ik niet, ik zag er geen structuur in. Meer gewoon random plekken waar mensen in en uit stapten.) werd het ontzettend druk met schoolgaande kinderen waar max. 30 mensen konden zitten waren er zeker een stuk of 45 mensen in het busje. Zonder airco.

Na een uurtje werd het al rustiger en viel me op dat er 2mannen in de bus zitten. Eentje voor bij de ingang en eentje achter bij de ingang. Als ze iemand zagen dan riepen ze bus bus. en stopte de chauffeur. Ze hadden ook nog een ander truckje, ze hadden allebei een grote ring om en als iemand moest uit of in stappen tikte ze met de ring op de stalen deur en stopte de chauffeur. Als degene nog maar niet uitgestapt was riepen ze Yoo en reed de bus weer verder.

De weg erna toe was leuk, je zag aan de kant veel houtsnijwerk aan meubels maar ook aan poorten. wat erg mooi was om te zien!

Eenmaal bij het busstation was ik nog niet van mijn stoel opgestaan kwam er al een man naar binnen voor een taxi. Gewoon in de bus zelf! Gekkenwerk...

Ik wist dat het 2,5 kilometer was, maar iedereen was zo opdringerig dat ik hier geen zin in had en betrapte mezelf erop dat ik best wel chagerijnig nee zei tegen de man die ook de bus in kwam. Ja hij heeft het denk ik wel 7 x geprobeerd. Ik wijt het maar aan mijn niet lekker zijn vandaag :p

Eenmaal in het hostel viel de afstand nog wel mee en kon ik even op bed liggen, ik moest geld gaan halen en vroeg waar het was. ze zeiden 1 km dan ben je er. Maar ik pak wel even de motor en breng je wel. Ik zei dat ik dat wel kon lopen en ze keken me aan alsof ik gek was. Ze vonden het maar ver!

Morgen verder het stadje en het strand verkennen en maandag ochtend om 7 uur de boot!